my own privet Idahoo

my own privet Idahoo

poniedziałek, 4 kwietnia 2011

Po co umierać, kiedy jeszcze się na dobre nie żyło. Paranoja zagląda mi do czaszki, szuka wsparcia, szuka punktu zaczepnego, szuka małej półki skalnej, na której może posadzić swą chudą dupę. W głowie wojna, a na zewnątrz wiosna. Rozpierdala koniunkturę na zimno i chłody. Fajerwerki zamiast ustępstw, fontanny zamiast wycofania, grzmoty zamiast wyciszenia. Zbliżająca się erupcja drąży pokłady skal zaległe gdzieś w żołądku i niżej położonych organach. Mózg paruję i ulatnia się do atmosfery. Skrapla się w stratosferze doznań i spada w postaci kwiatów lilii, zaplecionych naokoło wiklinowego kosza. Niebo goreje i rozdaje darmowy popcorn plus bilet na seans. Seans "2012" na żywo, na lajfie, na spontanie.



Rozlana herbata zostawia trwały ślad na surowym drewnie. Dobrze się dzieję. Choć ślad układa się w znak krzyża!


Macie muzę na starty i końce.


4 komentarze:

  1. Fajerwerki zamiast ustępstw, fontanny zamiast wycofania - wybitnie dobre.
    Jedźmy na wycieczkę po dzieciństwie.

    OdpowiedzUsuń
  2. Bo Fetysz przyjeżdża więc znaki na niebie apokalipsę wskazują :)

    OdpowiedzUsuń
  3. JEDZMY!!! a Fetyszku przybywajjj!

    OdpowiedzUsuń
  4. Jedźmy kiedy Fetysz przyjedzie! Fetysz do Poznania, a my z Poznania, hahahahahha. Taki żarcik:)

    OdpowiedzUsuń